dit is wat ik schilder.

mijn hart
is een wirwar van
verlangen

en het
verknipt mijn
houden van.

als ik de draadjes doorknip
die tussen ons in gespannen zijn op een avond in juni
als ik dat doe
gaat er dan iets dood?

ik heb het al gedaan.

sindsdien ben je er niet meer geweest
ook niet toen ik aan je dacht
en er was geen lucht waar ik onder wilde liggen
met jou.

niet op die manier.

mijn hoofd is vrij, maar
de onsterfelijkheid van een herinnering
die blijft
ik heb het allebei.

na alles
al het geluid
dat van jouw lippen
na dat

na jouw woorden
en je lach
wat vond jij dan
dat het was?

leger en
leger
is de oorlog
verschoten kruid

al wat
over
is de stilte
een enorm geluid

bom na
bom
haalde mijn
hart overhoop

hoe meer
ik
in de
leugens geloof

hoe dieper
ik
in mijn
kelder kroop

dus nu
klim
ik naar
het licht

en was het
zoute water
van mijn
gezicht

en met mijn ogen
schiet ik pijlen
van waarheid

ik maak vuurwerk van mijn tranen.

je bent niet hier
en het vlecht zich
door mijn lijf

ik vergeet je
en verzin
hoe het was of
zou kunnen zijn

maak ik foto's
van de beelden die
in mijn hoofd

ik hoorde ooit
het ritme
van je hart, en nog
dans ik erop

elke dag
en ik wou dat je dat zag.

als in een web
klevend in verzonnen hoop
waarin ik niets dan
leugens van liefde geloof.

meisje
gehuld in
hemelsblauw

door de weiden,
onder
paars, roze luchten

alleen hij nog.

http://mrs-bear.tumblr.com
plaatjes kijken voor gevorderden.

terug
naar wat
het altijd is geweest.

soms heb je de rest van de wereld nodig om pas echt alleen te zijn.

verduisterd
kijk ik naar mijn lichaam
op zoek naar
het licht

fluisterend
stroom je door mijn hoofd
een golf van
verlangen

door het suizen
zoek ik de schakel
de spot op
de spinsels

verlichting
toont me mijn gemis
de wil naar
jouw zijn

kom hier, bij mij.

gevangen en
gedacht
in al wat je
van me verwacht

verdrongen en
gevreesd
is alles wat
ooit liefde is geweest

gevallen en
geschaafd
is het hart dat
ik nu begraaf

en het wacht
onder de aarde
van mijn huid

en door een blik
of een lach
groeit het uit

een bloeiend ritme dat
je nooit vergat
plukt de bladeren een voor een
en tot slot mijn hart

en we dansen in een zee van bloemen.

there are lights inside this dream.

ik
wacht.

ik keek
en
sloot je in
de dag

want hoe de zon
op
jouw huid

ik wilde
voor altijd
weten hoe
ik dat zag

mijn hart zingt bij de gedachte aan jou.

10/21/2010

geluk
op een fiets

dat is niet niets.

denk je dat ik in de hel kom
voor mijn proberen en mijn zoeken?
nou, dan denk je toch lekker verder.

ik zag het ook zo
wit licht
jij licht
ik licht
alles verlicht

mijn lippen op je rug
handen
voeten
een lach is dan een lichaamsdeel

ik geloof het zo
omdat ik het voel
wie zegt mij dat ik iets in het echt moet zien voordat ik het kan weten?

het licht in
de palm van
je hand

dit is alles
wil je het met me delen?

10/14/2010

wees stil dan
nu

je laat me los
en dan
ik voel je vingertoppen alweer
over mijn rug

laat me gaan dan
echt

durf het eens
je weet
ik kom niet meer terug

duw me weg dan
ga maar

stap erin
de verdovende leegte
zoals ik elke keer deed

en je sloot de deur
die nooit open was geweest

dit is een stukje lied:

papa's grote spijkerjas
hand in hand met warrig haar
verliefd over de binnenweg
zagen zij enkel elkaar


en elke straatsteen mocht zich prijzen
te liggen onder zoveel geluk
en iedereen verder op de wereld wist
deze liefde gaat nooit stuk


want elke ochtend werd ze wakker
en het eerste wat ze zag
was die kop met woeste manen
en die ogen en die lach


en hij wilde eerst niet slapen
alleen maar kijken heel de nacht
en ook zoenen en ook praten
en alles weten wat ze dacht


en zo deelden zij een hart
dat groot genoeg was voor hen tweeen
en bedachten hele nachten vol
met liefdeswaanideeen

mijn voeten voerden me verder, voelde de bladeren en het mos zich vormen onder het gewicht van mijn stappen. het licht was zo verdeeld dat het leek of kleine zonbundeltjes alleen speciale delen in het bos wilden verlichten, ik liep ze allemaal langs. een voor een. in hoop op een klein wonder. steeds sneller ging ik, het ritme van mijn hart dreunde steeds harder door mijn lijf en mijn benen renden op de maat. ik wist niet meer of ik nog op zoek was of op de vlucht voor mijn vondst. ik wist dat ik lief zou hebben, dat ik alles in zou leveren in de hoop er iets voor terug te krijgen, zoals ik dat al vaker deed. ik zocht wat ik niet wilde vinden. het paarsblauwe licht dat zich al die tijd niet uit mijn hoofd deed verdwijnen. heel even was het bij me, maar toen de herfst zich met de laatste zomerdagen vermengde, doofde het paarse blauw met de zomerzon mee de winteravond in. ik rende verder. gras. zonder aarzelen dook ik in de groene zee, de lucht had zich naar de avond gekleurd en ik telde de eerste sterren. vlak voordat de slaap me kwam halen werd ik omarmd door een laagje van sterren en ik keek op en daar was je. je was er, je ogen. je hand die de mijne vasthield. een gevoel dat ik talloze keren had na willen bootsen. nu was het er weer. ik keek je aan en zwom in die turqoise blik.
''je bent het''
zei ik
''je bent het altijd geweest.''

het leven vanuit een bushokje.
ik denk dat ik gelukkig ben.
en mijn hoofd is halfkaal.

tel ik de sproeten
op mijn buik
de lakens voorbij
en een wereld die
opnieuw begint

tel ik de blik
van jouw ogen
en kijk ik snel weg
van een wereld waar
in ik zou verdrinken

en dan een paar hemels verder
dan zijn we liedjes
van de beatles

ik lucy
jij jude

en alles
alles, alles
is alleen maar
goed.

i want to be with you, it kills me to say.

twee nachtvlinders

fiets, nacht
spinvis verzacht
al wat er wordt gedacht en
nog iets

het is jouw
rug
en de mijne
en ik vind je zo lief.

(dit is een gedichtje dat ik op 29 augustus 2009 schreef voor een kleine zeemeermin waarmee ik samenwoon in een luchtkasteel ergens zeven hemels verder. het gaat over fietsen als je dronken bent en liefdes-lijm die de broken harten weer terugplakt maar niet ongeschonden laat. vandaag zag ze hoe mijn haar werd afgeschoren.)

soms, of
altijd

als er iemand is die het dichtst bij mijn beeld van liefde komt,
blijf jij het.

here comes a feeling you thought you'd forgotten.

9/25/2010

ik wil dat je naar me omkijkt
als je wegfietst
op een dag.

val maar in
mijn armen.

so, let's let it happen, try a little loving and be eachothers best mistake ever.

als je dat denkt,
dat van alles wat
er in mijn hoofd

als je al die kleine filmstukjes kent

als je het hoort,
en ik loop langs
alles wat je was

als je al die muziek eens zou weten

als je gelooft
in alles wat
ik verzin

dan trap ik er graag samen met je in.

licht me op
til me door hemels
en zeeen

deel me een lichaam
dat groot genoeg was
voor wij tweeen

dans me mee
op het ritme van
onze harten

dat vanaf vandaag
één hart
voor ons tweeen was.

zwerven, maar
met een doel
ik liep en keek
zocht en vond
het regende ogen
ving ik de blikken
ik gaf je mijn lach
omdat
je mij de jouwe gaf.

ich bin all in the flowers.

soko by edouard plogeon.

zo val ik verder
strompelend over
de drempels van
mijn houvast

zo zoek ik een plek
gewapend met
de klanken van
mijn stilte

zo vond ik je blik
overspoeld door sprakeloosheid
zei je dit:

'' dit is mijn tijd van
spijt. ''

maar ik zei dat je nog maar eens goed op de klok moest kijken.

ik hoop dat het zo gaat:
terwijl ik keek naar de duizenden beelden die steeds langzamer aan me voorbijschoten, bedacht ik me hoe fijn het zou zijn als je mooie momenten met je ogen op zou kunnen slaan en zo op de computer of in een boek kon zetten. de muziek ging over natuur en liefde. toen ik me over het perron hoorde lopen en een ritme probeerde te ontdekken in het tikken van mijn laarzen, werd ik ingehaald. jongeman met gitaar en verdacht leuke lach. ik wist wel wie het was. hij ook wie ik.

'' Ik heb je gezocht ''
zei hij
'' Elke dag vond er een zoektocht plaats door het raampje van de metro en het leek wel of er overal stukjes van jou leken te liggen. elke voetafdruk had van jouw veterlaarsjes kunnen zijn. elk bonnetje uit jouw portemonnee. elke adem in de lucht had uit jouw mond kunnen komen en ik wilde alles zo goed mogelijk in me op nemen om dichterbij je te zijn. ''

ik was stil en glimlachte als een debiel.

'' Maar nu besef ik me dat het je lach was en ik zou het liefst een foto met mijn ogen maken en hem voor altijd bij me dragen als het portret van liefde. ''

ik vroeg of hij kwam dansen in de regen.
toen zeiden we niets meer en lieten ons overspoelen door geluk.

opdat ik nooit vergeet
hoe ik je lief
hoe dat ik je gelief
hoe dat ik dacht dat
dat was

opdat ik altijd weet
hoe ik geloof
hoe dat ik me beloof
hoe dat ik droom dat
het was

omdat ik zonder te zeggen
zonder woorden
zonder enig geluid
zonder praten hoop dat
jij het ziet en
het weet

opdat je me nooit vergeet.

ik wil niet dat
het omdraait
dat het wendt of
keert

ik wil geen
andere ogen
een nieuwe blik of
ander zicht

ik wil alleen maar zien
of weten dat
je er ooit bent
dat je komt
en alle woorden van
mijn taal
verstond.

de combinatie van muziek en
jouw ogen

mijn jas en
jouw gitaar

een dubbele lach en
dubbel donker haar

een wereld die suist en
stilstaat, tegelijkertijd

donderdag 26 augustus 2010
station schiedam centrum, 17:05
ik ben verliefd op een vreemde.

as i live in your visions
as i dance through your dreams
as i am your mission
and take my position
the place in your head that was made for me
caged in everything you want me te be
hoping that real love will set me free
wishing that real love will set me free
waiting for real love to set me free
ignoring that we're living nothing but an idea.

''Een verliefdheid drijft je steeds naar de vernietiging van die verliefdheid toe. Volgens mij zit het met de liefde pas goed als het je lukt je verlangen te vervullen, zonder je verlangen zelf te vernietigen.''

uit De Vriendschap van Conny Palmen.

je komt me tegen in
de wolken.

ik weet niet meer van wie deze foto's zijn.

8/07/2010

ik wikkel me in kant,
wankel op de rand en
dans mijn eigen dans.

8/07/2010

naarmate de dagen
dat ze gaan zonder te zien
te horen
te voelen
van dat van jou

naarmate er niets van jou
gaat alles makkelijker
rust keert terug
in mijn hoofd en
zelf

dat ik dan in de spiegel kijk en
weet dat
ik het ben
dat er niets meer is van jou dat
mij maakt
zoals ik mezelf niet ken

vandaag besluit ik dat
ik wil alleen nog maar liefde
ik wil alleen nog maar lief

vandaag was je de liefste.
je rende weg door de ochtend, even was ik alleen met de glimlach die iedereen al dagen in me zocht. jij vond hem. toen kwam je teruggerend en wikkelde mijn rillende lijf in ruitjes en wol. ik klappertandde nog steeds maar het gaf al niets meer omdat het jouw armen waren en jouw adem op mijn huid. zo zagen we hoe een dag begint en telde ik alle kleuren van de lucht. wanneer ik weet dat je oprecht spreekt ben ik gelukkig dat ik je ken. en wanneer ik denk aan hoe lief je me vindt, kruip ik in je ruitjesblouse en laat me omarmen door jouw geur. ik zei je dat ik geloof dat alles met een reden gebeurt. jij zei me dat het je pijn doet dat ik pijn heb gehad. ik vertelde over mijn lievelingsboek en liet de foto's en de kleuren zien. je suste het suizen in mijn hoofd en bijna viel ik bij je in slaap. nu zeg ik gedag tegen de liefste toevalligheid van de dag. ik hoop dat ik je nooit meer anders zie als dat ik nu doe, dus sluit ik mijn ogen en neem je mee in mijn slaap. welterusten mannetje, je bent een mooi begin van de dag.

terwijl ik de lucht zag verkleuren en voelde hoe mijn benen steeds sneller fietsten werd mijn hoofd leger en leger en kon ik niet anders dan lachen. ik had geen schoenen aan, blauw met zwart gestreepte sokken op de trappers en de wind die door mijn lijf leek te waaien. ik keek opzij en was in staat om al m'n kleren uit te gooien en in de sloot te gaan zwemmen, alleen al omdat het met jou was. toen de fietsen werden neergegooid en de nacht over alle woorden viel wist ik dat dit geluk moest zijn, ondanks alles wat er later van zou kunnen komen. het was precies het soort vrijheid waar ik al die tijd naar op zoek was geweest. soms draait alles honderdtachtig graden in me om, al is het maar om te laten zien dat je je niet te snel bij je beelden en verwachtingen van mij moet neerleggen. elke dag verandert er wel iets, je kunt je niet vasthouden aan degene die je het liefst in me ziet want de volgende dag ben ik alweer iemand anders door alle dingen die ik doe of zie. je kunt wel van me houden, als je dat wil tenminste, op welke manier dan ook. al is het maar om af en toe te verdrinken in een hemel vol sterren en te luisteren naar de muziek die twee harten voort kunnen brengen.

ik bedacht me hoe de kleuren in mijn hoofd eruit zouden zien wanneer ik aan jou dacht. het was oranje en rood als een soort enorme zon en ik zag niets dan ons lachen in het gras. ik weet zeker dat het leven zo goed voor ons zal zijn, simpelweg omdat wij zo goed voor het leven zijn. zou jij ook niet dankbaar zijn wanneer twee mensen zo intens van je genieten?
ik wel.

zullen we handstanden doen in de tuin?
tenten bouwen in de woonkamer,
ons verstoppen in het zomergras,
zwemmen in de sloten, samen in bad en
als slot van de dag
samen met natte haren op de bank in slaap vallen terwijl we een film kijken waarin de liefde nog niet vergeten was?

7/02/2010

soms draait alles 180 graden in me om.

en alles draait rond
van het één komt
het ander
en andersom

het keert en keert tot
eens het tij breekt
en ik het niet meer weet

dan zeil ik rustig verder
op een nieuwe golf
of zee

en ik neem m'n liefde mee

6/26/2010

soms is het tijd voor plaatjes van liefde.

numero deux in de serie meisje-maakt-liedjes-van-haar-gedichten.
wederom een valse gitaar, maar het gaat om het idee :)

en hier de laatste! (ookal doet het filmpje anders vermoeden: er is wel degelijk een gitaar aanwezig, en voor de oplettende kijker: ook een nieuw kapsel is van de partij!)

hang vlaggetjes op
blaas kaarsen uit
vier het leven mee
dans met me

zeg me dat je van roodgestifte lippen houdt en
de manier waarop mijn haar soms krult

zie hoe de vogels
en hoe de lucht
kleur met alles mee
kijk naar me

loop me naar het einde van de zomerdagen en
leg me in het hoge gras

droom tot de morgen
en de nachten voorbij
droom de uren mee
slaap met me

6/24/2010

a rush of blood to the head en een beetje vaagheid op z'n tijd is nooit mis.

dit is alvast een voorproefje uit de serie: meisje-maakt-liedjes-van-haar-gedichten!
uhm, vantevoren zeg ik alvast excusez-moi voor de valsheid van de gitaar en mijn hoofd dat af en toe in een sjaggerijnige modus vervalt, ik zal de concentratie er maar de schuld van geven hahaha!

6/23/2010

wanneer ik val
in jouw gedachten,
jouw zijn,
weet je dan waar ik landen zal?

en als ik spreek
van woorden die
de mijne niet zijn,
weet je dan wat ik eigenlijk zei?

als ik kijk
maar niet zie
wat ik vinden wou,
weet jij dan waarnaar ik zocht?

ik zie zoveel, hoe weet ik nou weer wat het goede is?