ik hoop dat het zo gaat:
terwijl ik keek naar de duizenden beelden die steeds langzamer aan me voorbijschoten, bedacht ik me hoe fijn het zou zijn als je mooie momenten met je ogen op zou kunnen slaan en zo op de computer of in een boek kon zetten. de muziek ging over natuur en liefde. toen ik me over het perron hoorde lopen en een ritme probeerde te ontdekken in het tikken van mijn laarzen, werd ik ingehaald. jongeman met gitaar en verdacht leuke lach. ik wist wel wie het was. hij ook wie ik.

'' Ik heb je gezocht ''
zei hij
'' Elke dag vond er een zoektocht plaats door het raampje van de metro en het leek wel of er overal stukjes van jou leken te liggen. elke voetafdruk had van jouw veterlaarsjes kunnen zijn. elk bonnetje uit jouw portemonnee. elke adem in de lucht had uit jouw mond kunnen komen en ik wilde alles zo goed mogelijk in me op nemen om dichterbij je te zijn. ''

ik was stil en glimlachte als een debiel.

'' Maar nu besef ik me dat het je lach was en ik zou het liefst een foto met mijn ogen maken en hem voor altijd bij me dragen als het portret van liefde. ''

ik vroeg of hij kwam dansen in de regen.
toen zeiden we niets meer en lieten ons overspoelen door geluk.