het glas melk
de dekens
de gordijnen kon je gewoon zo laten
het gaf niks
en als het raam open stond
was het alsof de wind
ook een beetje
door mijn lichaam ruiste
alsof dat mocht
alsof wij onderdeel mochten zijn van deze dag
de keuze hadden
wel of
niet
in de wereld
wel of
niet
bestaan
voor elkaar
of
voor de rest
met gekamde haren
of
zonder kleren aan
met je handen
of
vork en mes
het liefst had ik verzonnen over hoe dat de wereld zou zijn
dan kon ik het jou
als eerste vertellen
maar je pakte me in
dekens
zwart met wit
gevangen in dons
niemand
behalve wij en
het gonzen
van de tijd
zo graag raak ik alles kwijt.
4/26/2011
4/12/2011
4/06/2011
Abonneren op:
Posts (Atom)