i'll still be lady daydream

het is tijd.

onder ladders door
de statische aaneenknoping van
hout en ijzer, mijn zijn,
loopt de gedachte dat wij
verloren

als de nachten van dansen
en teveel wijn
waarin ik opga en blijf
waar het spant en deint van kansen

maar niemand kijkt echt
per ongeluk botsen ze
tegen me aan, kijken me na
even
om dan weer in de menigte
te verdwijnen

en zonder woorden zeggen zij
de stilte op, en ik
ik raak je kwijt
in die belofte

zwerf rond in de
bocht tussen
wat het is en
zou kunnen zijn

onbezonnen
geef me gewonnen aan
wat ik niet
verliezen kon

wetend dat wanneer
ik op zou kijken
de wijzers nog altijd
naar boven rijken

verlicht
zoals de straat nadat
het feest verlaten en
vol lege glazen voortbestond

zo loop ik door
nu, hier
volgens een pad
in twijfel geborgen

terug naar
het begin van
de vorige morgen waar

ik wakker werd
in de weelde van
weten waar ik stond

en met half open ogen
draaide ik me om
je adem was de waarheid
die vertelde dat dit kon.

je verzet
bergen
grijpt de kluiten
graspollen, paardebloemen
strooit ze uit en
bent nergens

je wankelt

bewandeld
de perrons en de straten
verandert en
springend over
de gaten in de weg

je doorziet

drinkt en speelt
de platen
ik dans in de badkamer
en luister
naar wat je zegt

slaap kwam ons halen

als de schemer die
plots al was als
een fiets
in de nacht
dat je dan
met bungelende benen
de tijd
pakt

de snelheid van

het trappen
zet mijn hoofd
af, ik wacht

en nu

slokt de ochtend
me op, het
zet mijn vrede
stop

onder water

ergens tussen
vroeger en
later

je vertraagt en

verwacht
niets dus ik
kan nergens aan
voldoen

vat mijn stilte

samen.

ik wacht
wel, de dag
snelt

aan me voorbij

ik zag
wel, je lach
telt

ik sorteer ze op rij

ik dacht
wel, de nacht
welt

op bij het gebrek aan slaap

ik dacht je te doorzien
koele stromen, de avond golft door
het open raam en dan
mijn huid als gras in de ochtend
wanneer je ogen nog niet echt opengaan
maar je tenen vertrappen dauw
met elke stap en
dan de ontwakende kou

ik denk teveel misschien

tel de ritmes, de blikken
volg mijn routines, het kloppen
van een borstkas en dan
na dat
weet ik pas

hoe die warmte was

de roes
de slaap
de verandering van positie

donker
licht
mijn haar door
de war en
op de blik gericht

nacht na nacht
prent me
de pracht
in

waarborg me
de weelde
van een droom
die nooit
verveelde

ik besluip
mijn eigen brein

totdat ik weet
of dat
het waar
kan zijn

witte leugens
smelten op mijn tong
als sneeuw
voor de zon

ik wou soms dat
ik dat
iets minder goed
kon.

de wereld
verkapt in
een film
achter glas

varend
op geloof en
tijd

zo vervolg ik
mijn reis

de steden langs
daken en
dromen over

adem
scharend door
vaarwater en
mijn haren

vallend in verlichting en
slalommend door de strepen
op de weg

niemand kan mij nog
bedaren

ik zou je
zo graag
vinden.

een charmante ravage
je treft me
daar
waar ik maar
geraakt
kan worden

de vraag
naar
het antwoord

blijft vaag
en
verantwoord

de schaduw van pijn
bedekt
met wat het
zou moeten zijn

zo wachten wij
totdat
het hart wordt
bevrijd

ik geloof niet
zozeer dat ik
de liefde
verleer

ik geloof in
opnieuw zien
en
zijn.

ik heb zand
in mijn handen
je glipt
door mijn vingers
de leegte in

de stilte die ik niet lijk te kunnen verdragen
maar toch onderga

de tocht over de treden
ik weet niet
waar ik sta

nu
toen
ooit
nooit
opnieuw
over-
al en
toch zo nergens

jurken open, knopen
alles los
het kon toch?
dus het mocht
gras en nacht en
dansen, je lacht
en ik ook dus het is goed
het voelt en gaat, stromen
van gelukkigheid, zo raar en
lief voor mij

zo kijken de blikken
wakker worden in de weelde
van de wetenschap dat hij
het is, dat jij
het bent
was
werd
wordt
zal

niet voor jou
niet voor mij
niet meer
minder ook niet, niks
niks, gewoon

je was er even

gewoon zoals de rest, je
gaf er
toch eigenlijk ook niks om
je zei maar wat
je deed
maar wat
maar wat als dat
dan eigenlijk het juiste was

wat komt er dan
ik leef
met de stap
één
twee
hinkelend, je gooit me
om, ik keer me
om, ik loop wel
om

stom

alles geloof ik
dat wist je toch?

ik ben in mei tweede geworden met kunstbende en dit was mijn gedichtenverzameling :)

je zet je
stappen, de
straten over, je
bent verlopen

ik zet me
schrap en
kijk

opnieuw, mijn
ogen half
gesloten, eindeloos
duik ik onder

ik vraag je
niet, bedaar me
niet, ik
loop zo graag
gevaar

ik wil je
niet, herhaal me
niet, ik
haal mezelf wel door
elkaar