ik wacht
wel, de dag
snelt

aan me voorbij

ik zag
wel, je lach
telt

ik sorteer ze op rij

ik dacht
wel, de nacht
welt

op bij het gebrek aan slaap

ik dacht je te doorzien
koele stromen, de avond golft door
het open raam en dan
mijn huid als gras in de ochtend
wanneer je ogen nog niet echt opengaan
maar je tenen vertrappen dauw
met elke stap en
dan de ontwakende kou

ik denk teveel misschien

tel de ritmes, de blikken
volg mijn routines, het kloppen
van een borstkas en dan
na dat
weet ik pas

hoe die warmte was

de roes
de slaap
de verandering van positie

donker
licht
mijn haar door
de war en
op de blik gericht

nacht na nacht
prent me
de pracht
in

waarborg me
de weelde
van een droom
die nooit
verveelde

ik besluip
mijn eigen brein

totdat ik weet
of dat
het waar
kan zijn

witte leugens
smelten op mijn tong
als sneeuw
voor de zon

ik wou soms dat
ik dat
iets minder goed
kon.