de wereld
verkapt in
een film
achter glas

varend
op geloof en
tijd

zo vervolg ik
mijn reis

de steden langs
daken en
dromen over

adem
scharend door
vaarwater en
mijn haren

vallend in verlichting en
slalommend door de strepen
op de weg

niemand kan mij nog
bedaren