razend langs de avond
in een lege trein
lichtjes als sterren
in een hemel van huizen
snelwegen en havens

mijn laarzen op de bank
want
er was toch niemand

vager wordt de avond
in het kruipen van de tijd
het donker voert mijn dromen
naar blikken, maar de woorden
blijven liggen in mijn mond.