kijken en
bekijken
vanonder hemels en pony's
en wachtend totdat ik
het vergeet
ik hou mijn
hart vast
leg de boot aan de kade
en als het tijd is
vaar ik pas
terwijl ze gaan en
vergaan
vangt mijn jurk de wind
en zeil ik weg over
het gras
over velden en
wegen
laat ik mijn sporen achter
net zolang tot
je me weet.
Het vluchten. En dat die eenvoud ervan het dan juist ingewikkeld maakt?
BeantwoordenVerwijderenJanna,goed gedicht!
BeantwoordenVerwijderenDoor mijn cursus 'weblog maken'kom ik zomaar pardoes op jouw blog.Je schrijft vage dingen, misschien niet te begrijpen maar daarom ook mooi.
Wel met ziel erin!
Het is net dat vage waar ik zo van hou! Het laat ruimte voor je eigen gevoel en interpretatie. Knap hoor!
BeantwoordenVerwijderen