kijken en
bekijken
vanonder hemels en pony's
en wachtend totdat ik
het vergeet

ik hou mijn
hart vast
leg de boot aan de kade
en als het tijd is
vaar ik pas

terwijl ze gaan en
vergaan
vangt mijn jurk de wind
en zeil ik weg over
het gras

over velden en
wegen
laat ik mijn sporen achter
net zolang tot
je me weet.

daar waar
de kleuren
ze verplaatsen zich
buiten de lijnen

zo sta je daar

langzaam te verdwijnen.

wereld,
ik wil dat
je me ziet

maar ook weer
heel erg niet.

(deze foto is gemaakt door iris schuttevaar, mijn prachtigmooie kunstenaar. en dat watermeisje dat ben ik.)

razend langs de avond
in een lege trein
lichtjes als sterren
in een hemel van huizen
snelwegen en havens

mijn laarzen op de bank
want
er was toch niemand

vager wordt de avond
in het kruipen van de tijd
het donker voert mijn dromen
naar blikken, maar de woorden
blijven liggen in mijn mond.

te midden in
een zee van licht
wil ik nu
wil ik blijven
wil ik zijn

en ik vaar op
de golven
van de tijd

vallen, vangen en vliegen
zo kom ik het dichtst
bij mij.

verwatering
lichten doven uit
in de kringen van een meer
en meer, en meer
steeds meer weet ik van niets

nacht
donker als een jas
over de ronding van mijn schouders
ouder en ouder
steeds vaker kijk ik om

omringd
door een muur van stilte
rondom de welving van mijn lichaam
stiller en stiller
steeds harder is de leegte

daar sta je dan
waar was je
wat doe je

wat wil je dan?

zeg dat het ook anders kan.