het glas melk
de dekens

de gordijnen kon je gewoon zo laten
het gaf niks

en als het raam open stond
was het alsof de wind
ook een beetje
door mijn lichaam ruiste
alsof dat mocht

alsof wij onderdeel mochten zijn van deze dag
de keuze hadden
wel of
niet
in de wereld

wel of
niet
bestaan

voor elkaar
of
voor de rest

met gekamde haren
of
zonder kleren aan

met je handen
of
vork en mes

het liefst had ik verzonnen over hoe dat de wereld zou zijn
dan kon ik het jou
als eerste vertellen

maar je pakte me in
dekens
zwart met wit

gevangen in dons
niemand
behalve wij en
het gonzen
van de tijd

zo graag raak ik alles kwijt.