vergeet me niet.

ik druk mijn lippen op het beslagen glas en kijk naar de donkerrode afdruk die achterblijft. blaas ik mijn adem uit over het raam bij het balkon, en schrijf mijn naam in de condens die zo enkele minuten het venster siert. foto's op mijn deur en netvlies. de woorden die, naar mate de tijd vordert, langzaam een lied vormen. twee koffiekoppen op de kast.
alles is herinnering en niks komt ooit terug. langzaam krijgt het de kleuren van mijn hoofd mee en weet ik niet zeker wat het precies was. en ik weet dat dit zo met alles en altijd zo zal gaan. maar door kleine stukjes van mij achter te laten, hoop ik dat ik een plekje in jou heb kunnen veroveren.