ik zag een film waarin een jongen en een meisje samen sliepen op een balkon en ik bedacht me hoe ontzettend schattig dat zou zijn. eerst onder de sterren, om vervolgens wakker te worden door de eerste zonnestralen, het fluiten van vogels en het geruis van de bomen. ik denk dat ik droom van dat soort liefde.

ik slaap
m'n dagen weg
de nacht neemt
me over

en ik wacht
tot de
morgen me vervult met
nieuwe woorden

ik wilde je
zeggen hoe
hoe dat ik

ik wilde dat je dat zag
en dat ik dat dan wist.

je wordt per slot van rekening maar één keer zeventien.

het is
tijd

ik kan zien
hoe
alles anders

in één blik
dans je me weg door de dagen.

oja, vanaf vandaag ben ik geen zestien meer :D

you're the sunset
through my window
when i look at
the waving trees
the stars that i see
from the little balcony

it's you
it's all you :)

het is een roes
en de tijd valt
over me heen als
een deken

je stopt me in
en niks liever
er is niks liever
dan dat

alles verkleurt
de dagen en
de nacht
alles verlicht

niks is ooit wat ik ervan verwacht

dit schreef ik op 19 januari 2008 maar het past bij vandaag:

Ik wil
je.

Ik wil mij met zwierende haren
jou wil ik met een bos bruine krullen.

Ik wil
je.

Ik wil je in een wit laagje stof
bovenop je gladde huid
met af en toe een sproet.

Ik wil je met een hoedje en een bas
ik wil je dat je wist dat ik het altijd al was
in het gras.
Met mijn jurk.

ik probeerde
elke stap
te tellen

ik probeerde bij te houden hoe
je me zag
of
zou kunnen zien

ik wilde elke blik vangen en
voor altijd bewaren

en zo stapelde zich
heel langzaam
een berg van liefde op m'n rug

en zo boog ik me
onder dromen
het was te zwaar

dus vandaar
dat ik hier nu
vanaf het topje van de berg
de lucht zie
waarin duizenden dromen drijven

en ze zijn
niet meer
van mij

ik kijk ze na en
begin aan de rest van m'n leven.

dan hoop ik
dat
ooit op een dag
je
naast me lag
en
me als eerste zag

aan het einde van de nacht.

ik vind haar stoer.

soms heb je iemand anders' ogen nodig om iets te zien.

de avond valt
zacht
maar zeker

zoals het licht
deze keer
zo was het nooit

mijn benen langzaam
omdat ik
veel te vroeg

en mijn hoofd
in alle staten

het bonken van mijn hart
als rode draad van mijn verwachtingen

dan is het tijd
en valt alles samen tot iets waarvan ik de naam niet weet
maar leuk is het wel.

omdat je het soms liever niet had gezien.

de dagen verschuiven
zonder dat
ik het weet

vervult de tijd
het eindeloze vragen
van mijn hoofd.